Таърихи истиқлолият

Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон гардид, ки аз он ҳавопаймои ормонҳои миллати тоҷик ба дуриҳо дур ба парвоз омада, фардои пиндорҳои ояндасозро дар оинаи ҳақиқат ҷилвагар сохтанд.

Таърих собит намудааст,ки дар низоми ташаккули давлатдориву давлатсозӣ ҳеҷ як дастоварди аслӣ бидуни соҳибистиқлолии комил арзишҳои бунёдӣ надорад. Ҳамаи ин муваффақияту комёбиҳои халқу мамлакати тоҷикон аз муттаҳидӣ ва меҳандӯстии шаҳрвандон дарак медиҳад. Ёдовар шудан бамаврид аст, ки миллати сулҳпарвари мо, пас аз ҳомӯш кардани ҷанги шаҳрвандӣ бори дигар ҷаҳониёнро бовар кунонид, ки тоҷикон ҳамчун миллати дорои фарҳанги баланд, ҳамеша ҷонибдори сулҳу ваҳдат буданд, ҳастанд ва мемонанд.

 

 

Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон баробари эҳёи олитарин арзишҳои маънавӣ, ки фурсате ба гузаштаи фаромӯшӣ рафта буданд, манзалати фарҳанги тоҷиконро дар арсаи олам бо шоистагӣ муаррифӣ намуда ва аз сӯи дигар ҷаҳони муосир бо тозатарин дидгоҳҳо дар шиноҳти ин фарҳанги бо нуфуз қадам бардошт.

Ворид шудани Тоҷикистон ба марҳалаи нави таърихӣ дар истгоҳи ҳазорсолаи ҷадид башорате аз хузури рӯзҳои бо саодату лаҳзаҳои бошарофате ба ин миллату ин мардуми соҳибтамаддун таҷаллӣ рехт. Гузаштаи ақвому миллатҳои қаламрави хастии инсоният бозтоби хикматеро рӯи андешаву пиндорҳои мо равшан сохтааст, ки харгиз ҳеч истиқлоле новобаста ба моддӣ ва ё маънавӣ будан ба осонӣ дастёб намегардад ва бузургтарин қавму халқҳо дар ростои расиданд ба он талошу сарсупурдагӣ ва ҷонбохтагиҳое  аз худ зоҳир карданд.

Бо шукргузорӣ аз сарнавишт,  ки ин роҳи норавшан бо ҳузури мубашшири сулҳу саодат ва раҳнамояндаи Ваҳдати миллӣ дар кӯтоҳтарин фурсат равшану пайдо гардид.

Омӯзгори синфҳои ибтодоӣ МТМУ №9       Мазамова Фотима.