нопазирро нисбати чунин падидаҳои хавфнок мустаҳкам намоем. Албатта, аз таърих хуб огоҳ ҳастем ва медонем, ки экстремизм ва терроризм падидаи нав нестанд. Имрўзҳо ифротгароӣ ва терроризм тамоми кишварҳои дунёро фаро гирифта, террористон амалҳои нопоки худро зери ниқоби дини мубини ислом содир мекунанд. Яъне онҳо худро ҳамчун рўҳонӣ нишон дода, кору амалашон танҳо ва танҳо иснод овардан мебошад.

Мо омўзгорон ба чунин хулосае омадем, ки ба ин зуҳуроти номатлуб бояд дастҷамъона мубориза барем. Имрўз бояд ҳар як фарзанди Ватан қарзи фарзандии худро дуруст фаҳмида бар зидди тероризм мубориза барад ва Ватани худро аз ин гуна падидаҳои номатлуб ҳимоят кунад. Бояд ҷавонон тамоми кўшишу ғайраташонро сарфи ободию шукуфонии ватани маҳбубамон кунанд ва оқилу ояндабин бошанд.