Имрӯзҳо  дар  тамоми  соҳаҳои  иқтисоди  миллии  мамлакат, инчунин,  дар  сафҳои  Қувваҳои мусаллаҳ  ҷавонони  бонангу  номус  содиқона  хизмат  ва  кору  фаъолият  доранд  ва  дар  рушди  иқтисоди  миллӣ  ҳиссаи  назаррасе  мегузоранд:

Нигаҳ  кун  бад-ин  лашкари  номдор,

Ҷавонони  шоистаи  корзор.

Зи баҳру  буми  фарзанди  хеш,

Зану  кӯдаки  хурду  пайванди  хеш.

Ҳама  сар  ба  сар  тан  ба  куштан  диҳем,

Аз он  беҳ,  ки  кишвар  ба душман  диҳем.

А. Фирдавсӣ.

Ҷавонон  дар дохил  ва  хориҷи мамлакат  дар  бахшҳои мухталиф  таҳсил карда, соҳиби  касбу  ихтисосҳое  шуда  истодаанд, ки барои  Тоҷикистон  зарур  мебошанд.Президенти  мамлакат  дар  ҷараёни  ироаи  Паём  таъкид  намуданд, ки “Ҳукумати  Тоҷикистон  ташаббусу  пешниҳодҳои  созандаи  ҷавононро  ҳамеша  дастгирӣ  намуда, барои  амалӣ  гардидани  онҳо  имконият  фароҳам  меорад.Ҷавонони  моро  зарур  аст, ки  ҷавобан  ба  ин  ғамхориҳо  тамоми  саъю  талоши  хешро  ба  донишандӯзӣ, интихоби касбу  ҳунарҳои  муосир,  ободиву  пешрафти сарзамини  аҷдодӣ,  ҳимояи  Ватан,  рушди  илму  техника  ва  бунёкорӣ  равона  созанд”.

Ҷавонӣ  ситораест, ки як  бор дар  осмони  умр  тулуъ  мекунад.  Айёми  салтанату  комёбӣ  дар  он  мегузарад. Ман  чунин  меҳисобам, ки  ҷавонон  ба  монанди  ниҳоли  кӯчаке  ҳастанд, ки  бо  сабзидани  ин  ниҳолҳо  ояндаи  кишвари  мо  сарсабзу  хуррам  мегардад:

Дар  ҷавонӣ  дор  пиронро  азиз,

То  азизи  дигарон  бошӣ  ту  низ.

А. Рӯдакӣ.

Ягона  роҳе,  ки ҷавонон  ва   миллатро  пеш  мебарад,  ин  дониши  хуби  онҳост.  Яке  аз  беҳтарин  муқаддасоте,  ки  инсонро  ба  дунёи  рангин  ворид  мегардонад,  ин  китоб  аст. Китоб, ки  сарчашмаи  донишу  хирад  аст,  метавонад,  ҳама  касро  ба  пешравиҳо  ноил  гардонад. Дар ҷомеае,  ки  китобу  китобхон  набошад,  он  ҷо  мисоли  хонаест, ки  чароғ  надорад. Аслан  дар  ҳама  кишвару  давлатҳо  ҷавонон  нақши  асосиро  мебозанд,  аз  ин  рӯ  ояндаи  ҳама  кишварҳо  ҷавонон  ба  ҳисоб  мераванд.

Аммо имрӯз чун мебинӣ, ҷавонон      даст  ба  амале  мезананд, ки   ба  ҳоли  онҳо  афсӯс  мехӯрӣ  ва  дилат  ба  дард      меояд. Аҳли  ҷомеа  аз  коҳиш  ёфтани  ахлоқ  дар  байни  ҷавонон  бонги  изтироб  мезананд.Коста  гардидани ахлоқи  қисме  аз  ҷавонон,  ҷалб  гардидани  онҳо  ба ҳар  гуна  ҳаракату   равияҳои  бегона  ва  ба  ҷинояткорӣ  даст  задани иддае  аз  онҳо  беаҳамиятӣ  ва  бемасъулиятии  падару  модарон  мебошад:

Ҷавонмардию  ростӣ  пеша  кун,

Ҳама  накӯӣ  андар  андеша  кун.

А. Фирдавсӣ.

Ниёгони  мо  аз  азал  тараннумгари   ахлоқи  нек  буданд. Асарҳои  бисёр  ибратбахши  худро  ба  мо  насли  ҷавон ёдгор  мондаанд. Аз  он  ҷумла  “Маснавии  маънавӣ”-и  Ҷ. Румӣ,  “Гулистон”  ва  “Бӯстон”-и  Саъдӣ,  “Қобуснома”-и Кайковус ва даҳҳо шоҳкориҳои ахлоқӣ дастури ибратбахше ҳастанд, ки   ба аҳли башар оид ба   хислатҳои   хамидаи инсонӣ  маълумот  медиҳанд:

Ҷавоно  сар матоб  аз  панди  пирон,

Ки  роҳи  пир  аз  бахти  ҷавон  беҳ.

Саъдӣ.

Ҷавонони  кишвар  аз  ҳар  Паёму  мулоқотҳои  Пешвои  миллатамон  сабақи  судманд  гирифта,  дар  роҳи  ба  ҳаёт  татбиқ  кардани он  ҳамеша  садоқату  фидокорӣ  зоҳир  мекунанд. Тайи   солҳои  охир  дар  вилояти  Суғд  бо  ташаббуси  ҷавонон  чорабиниҳои  мухталифи   сиёсиву  фарҳангӣ, оммавию  варзишӣ, маърифатию  ахлоқӣ ва  илмию  маданӣ  баргузор  гардид.

Фестивали  ҷавонони Тоҷикистон  дар  вилояти Суғд(соли  1997),  Фестивали дӯстии  ҷавонони  гуногуни  манотиқи кишварҳои  Тоҷикистон ва  Қирғизистон (соли  2003),  Форуми ҷавонони вилоят  таҳти  унвони “Ҷавонон  зидди нашъамандӣ” ва  ғайраҳо.

Аммо имрӯз чун мебинӣ, вориси ҳамхаёли  чунин    даст  ба  амале  мезананд, ки  инсон ба  роҳи  эшон  аст,  афсӯс  мехӯрӣ  ва  дилат  ба  дард      меояд: “Маснавии  маънавӣ”-и  Ҷ. Румӣ,  “Гулистон”  ва  “Бӯстон”-и  Саъдӣ,  “Қобуснома”-и Кайковус ва даҳҳо шоҳкориҳои ахлоқӣ дастури ибратбахше ҳастанд, ки   ба аҳли башар оид ба   хислатҳои   хамидаи инсонӣ  маълумот  медиҳанд.

Ҷавоно  сар матоб  аз  панди  пирон,

Ки  роҳи  пир  аз  бахти  ҷавон  беҳ.

Саъдӣ.