Барои бомуваффақият муқовимат ба экстремизм ва терроризм дар ҷомеа зарур аст, ки моҳияти ҷиноятии ин зуҳуротро донад ва дарк кунад.

Дар илми муосир мафҳуми «экстремизм» ба маънои якдилона вуҷуд надорад, дар таҷрибаи ҳуқуқии ҷаҳонӣ ягонагии ягона вуҷуд надорад. "Экстремал" ва онро ҳамчун ӯҳдадорӣ ба дидгоҳҳо ва чораҳои шадид шарҳ додан мумкин аст. Экстремизм (аз калимаи лотинии гирифташуда экстремум - экстремизм) ин назария ва амалияи ноил шудан ба мақсадҳои иҷтимоӣ-сиёсӣ, мазҳабӣ, миллӣ тавассути усулҳои «экстремистӣ» ва манъшуда мебошад. Бо ин усулҳо истифодаи қувваи ғайриқонунии қонун, зӯроварӣ, дахолат ба ҳуқуқ ва озодиҳои инсон ва шаҳрванд пешбинӣ шудааст. Дар баъзе кишварҳо чунин амалҳо ҷиноят бар асоси адоват ва нафрат номида мешаванд, аммо дар ин ҳолат адоват ва нафрат на танҳо нисбати як шахс ҳамчун шахсият, балки ҳамчун намояндаи як гурӯҳи муайяни миллӣ, динӣ, иҷтимоӣ, ҳамчун интиқолдиҳандаи баъзе сиёсат ва ақидаҳо ва эътиқодҳои идеологӣ.

Экстремист на танҳо қотил ё золим аст, вай ҷинояткори "идеологӣ" мебошад, ки ба бегуноҳии худ боварӣ дорад.

Дар назари аввал, чунин ба назар мерасад, ки мушкилоти экстремизм аз муҳимтарин аст, зеро шумораи ҷиноятҳои ба қайд гирифташудаи хусусияти экстремистӣ назар ба дигар ҷиноятҳо ночиз аст. Аммо ин ҷиноятҳо хусусияти систематикӣ доранд, зеро онҳо ба сулҳ ва ҳамоҳангӣ дар байни гурӯҳҳои гуногуни миллӣ, динӣ ва иҷтимоии ҷомеаи мо суботи сиёсӣ ва ҳуқуқӣ халал мерасонанд. Ин хатари асосии экстремизм барои ҷомеаи мост.

Экстремизм ҳам ба доираи тафаккури ҷомеа, психологияи иҷтимоӣ, ахлоқӣ, идеология ва муносибатҳои байни гурӯҳҳои иҷтимоӣ (экстремизми иҷтимоӣ), гурӯҳҳои этникӣ (экстремизми қавмӣ ё миллӣ), иттиҳодияҳои ҷамъиятӣ, ҳизбҳои сиёсӣ, давлатҳо (экстремизми сиёсӣ), динҳо (динӣ) паҳн мешавад. экстремизм)

Экстремизм гуногун аст ва ангезаҳои он низ гуногунанд. Сабабҳои асосӣ инҳоянд: моддӣ, ғоявӣ, хоҳиши тағирот ва норозигӣ аз вазъи воқеӣ, қудрат бар мардум, таваҷҷӯҳ ба як навъи фаъолият, ҳамдардӣ, худшиносӣ, романҳои ҷавонон, қаҳрамоният, бозӣ, ҷолибияти хатари марг.

Ҳавасмандии қонуншиканон аз ҳавасмандии шаҳрвандони қонуншунаванда ба таври назаррас фарқ мекунад. Ҳавасмандӣ барои рафтори ҷиноӣ дар ташкилотҳои экстремистӣ ба шахсӣ ва гурӯҳӣ тақсим карда мешавад. Дар гурӯҳ будан ба пайдоиши ангезаҳои муайяни рафтор, гузоштани ҳадафҳои нав ва пешгирӣ кардани пешгӯиҳои пешрафта мусоидат мекунад. Ҳангоми ташаккул додани ангеза ва ҳадафҳои фаъолияти экстремистӣ дар гурӯҳ, чун қоида, мубодилаи афкор, дониш, таҷриба сурат мегирад, инчунин боварӣ ва пешниҳоди тарафайн, ки таъқиби ҷиноятро тезтар мекунад.

Сардори шуъбаи Агентии меҳнат ва шуғли

аҳолӣ дар ноҳияи Шаҳристон                                     Ш.Маликзода