Дунявият маънои атеизмро надорад. Баръакс барои бунёди ҷоиеаи шаҳрвандии муосир бояд тамоми қишру табақаҳо, намоядагони динҳо ва пайравони  ҷаҳонбинии ғаӣридинӣ бо ҳам тавофуқ  кунад. Дунявият ҳам ифротгароии атеистӣ ва ҳам ифротгароии  диниро қабул надорад.

Аслан барои рушди давлати дунявӣ ва ҷомеаи шаҳрвандӣ шин

охти дуруст  ва таърифи  возеҳи мафҳуми  дунявӣ  зарур  аст.

Исломи  асил ба  беадолативу  куштор ва  қатлу ғорат,  озори инсону  бехонумонии ҳозорон муслимин  ҳеҷ иртиботе  надорад.

Роҳи ягонаи роҳоӣ  рисолати умумимиллӣ  касб  кардани мубориза бо ифротгароист.

Соли 2003 Қонун Ҷумҳурии Тоҷикистон « Дар бораи мубориза бар зидди ифротгароӣ» қабул карда шуд, ки  мақсади он пеш аз ҳама риоя кардан ва ҳимоя намудани ҳуқуқ ва озодиҳои инсон, асосҳои сохтори конститутсионӣ, таъмини якпорчагӣ ва амнияти Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад.

Омӯзгори фанни таърих                       Абдураҳимова Ҳ