Маъмулан дар ҳар ҷомеа илова бар меъёрҳои одилонаи ахлоқӣ тамоюлоти носолими дигаре, монанди худхоҳӣ, зиёдаталабӣ, манфиатҷӯӣ ва ғайра мавҷуданд, ки дар ҷараёни муносибатҳои иҷтимоӣ ба мафкураи ҷавонон роҳ пайдо мекунанд. Бояд чунин мафкураҳои носолими муносибат бидуни монеа ба ҳавзаи рафторҳои ҷавонон ворид мешаванд, дар зиндагии онҳо бо гузашти замон ба ҳукми одат медароянд ва дар шуурашон ҳамчун арзиш моҳият пайдо мекунанд.  Ҳамин тавр дар шуури ҷавонон қобилият ва тавони арзёбии арзишҳо (меъёрҳои шоистаи ахлоқӣ) коста мегардад. Дар натиҷа ҷавонон бо доштани моликият ва сарвате, ки аз роҳи ҷиноят (дуздӣ, ғоратгарӣ, фурӯши маводи мухаддир, куштор ва ғайра) ба даст овардаанд.

Мутахассиси пешбари бахши Хадамоти

муҳоҷират дар ноҳияи Шаҳристон                    Бобокалонова З