Тоҷикистон бо дарёфти Истиқлол дар таърихи 9-уми моҳи сентябри соли 1991  чун кишвари озоду соҳибихтиёр муносибати дипломатии худро бо тамоми мамолики дунё оғоз намуд. Бо вуҷуди фарозу нишебиҳои даврони Истиқлол ва сар задани кашмакашиҳои таҳмили мардумони бохираду бо фаросат, зери роҳбарии Президенти ғамхори миллат тавонист Ватанро аз  вартаи ҳалокату даҳшат раҳонад. Ҳамин ҳадафҳои олӣ буданад, ки роҳбарияти Тоҷикистон барои эҷоди ҳамкориву ҳамдилии мардумони кишвару ҷаҳон нақши созмонҳои байналмиллалиро муҳим арзёбӣ карда, аз машваратҳои хубу дӯстонаи онҳо ба маврид истифода карданд.

Тоҷикистон дар Осиёи Марказӣ мавқеи хос дорад ва дар бисёре аз барномаҳои ҷаҳонӣ ташаббускор буда, меҳмону мизбони саммиту ҷаласаҳои минтақавиву ҷаҳонӣ аз ҷумла, СММ, САҲА, МҲТБО, СҲШ ва ғайра бу ва боқӣ хоҳад монд.

Муаллиф

Барномасози сомонаи Ҷамоати деҳоти Бунҷикат

Исоева С.