Шомилшавии ҷавонони мо ба гурўҳҳои терроризм ва экстреризм яке аз
масъалаҳои вазнини имрўза шуда истодааст. Ин масъала моро хушёр мекунад, ки мо ҷавонон барои миллати худро аз ин боло эҳтиёт кунем. Ба зидди хоинони Ватан бо якҷоягӣ мубориза барем ва роҳ нагузорем, ки онҳо ба мақсади худ нарасанд. Мо ҷавонони пешрави ба ободӣ ватанамон ҳамеша ҳиссаи арзандаи худро мегузорем.Ба ороми ва осудагӣ кишвар ва мардум фақат одамони бадахлоқ ва бекишвару хонаву дар, фикрҳои ноаҳлоқӣ ва бемаънӣ мекунанд. Муҳаммад Иқбол Садирӣ шахсест, ки бо қобилиятӣ бефарҳангӣ ва беақлӣ дорад. Нисбат ба одамони софдил, бомаърифат ва босарват бо чашми бад хасад бурда, нисбат он одамон баракс кор мекунад. Лекин мо ҳеч вақт имкон намедмҳем, ки ин гуна одамон ба зиндагӣ ва рўзгорамон зарар расонанд.