... он ҷангро дар таърих ҳамто набуд, Ҷанги хунини бераҳмона буд.

Дар ҳақиқат ҷанги хунину бераҳмона, бемаънӣ, буд. Ҳақ ба ҷониби устоди зиндаёд Лоиқи бузургвор аст, ки замоне фармуда буд:

“Тоҷик то ҳол ба сари касе мушти  ноҳақ набардошта, ба сари касе теғ  накашида”.  Аз ин лиҳоз, ҷанги бародаркуши тоҷику тоҷик  ҷанги падару писари тоҷик дар сангарҳо сӯиҳам тиру туфанг доштанду душманон дар дил шодиву сурур.

Пас аз бо ҳам омадану  ҳамдигарро фаҳмидан ва ғолибии ақлу хиради  дурандешиву хайрхоҳонаи  ҳаммиллатони тоҷик Иҷлосияи 16-уми  Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистонбо номи Анҷумани Саодати халқ дар Суғдзаминибостони баргузор шуд ва хиради солим ҷилвагар гардида, ба дилу дидаи мардуми меҳнатдӯства ҷафодидаи тоҷик нуру сафо бахшид. Умедашро сӯи фардои дурахшон , фардои ободиву  созандагиву осудагии зиндагии қавӣ гардонд.

Омӯзгори фанни таърих дар

МДТ ЛКСК н. Шаҳристон                    Абдураҳимова Ҳилола