Аммо, ки имрӯзҳо симои аслии хоинони миллат ба мардуми кишвари Тоҷикистон онҳоро ҳамчун як нафари хоин ватанфурӯш ва нокасу палид мешиносанд. Ҷазои хоинони миллат чунин аст, ки ин гуна шахсони фитнаангез ва миллатфурӯшонро на ҷомеа ва на  Ватан нахоҳад бахшид Яке аз поягузорон, иштирокчиёни фаъоли ҷангӣ шаҳрвандӣ, ки ибтидои солҳои 90-уми садаи бистум ҷомеъаи тоҷикони соҳибистиқлол-ро фаро гирифта буд, ин таъсис ва фаъолияти ғайриқонунӣ ҲНИ буд. Ин ҳизб мамнӯъгардида, дар ибтидои солҳои 1992 ва 1997 дар Ҷумҳурии Афғонистон амал намуда, баъд аз имзошави созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистончун ҳизби сиёсӣ аз нав ба қаӣд гирифта шуд. Таърих нишон дод, ки фаъолияти ин ҳизб танҳо мақсади ниятҳои нопоки худ буд.  Дар ҳақиқат истиқлол ин як неъмати бебаҳо буда, барои ба даст овардани ин неъмат миллати тоҷик талошҳои бисёре кардааст. Дар даврони истиқлол Тоҷикистон дар соҳаи илму маориф иқдомоти ҷиддиеро роҳандозӣ карда, ислоҳот ва навсозиҳоро босуръат пеш бурда истодааст.

Барои ҳамин мо ҷавонон зираки сиёсии худро гум накарда барои пешрафти Тоҷикистони азизамон ҳиссаи худро  гузорем ва шукургузорӣ  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон намоем, ки бар мо ҷавонон хелоҳам шароитҳои беҳтаринро пайдо карданд

Мутахасиси пешбари бахши дин, танзими

анъана ва ҷашну маросими

МИМҲД-и н. Шаҳристон          Юнусов Носирҷон