Ҷамъияти инсонӣ аз табиат сарватҳои табииро гирифта, ҳамзамон ба табиат миллионҳо тонна партовҳоро, ки дар натиҷаи фаъолияти хоҷагидории он ба вуҷуд меояд, мепартояд. Дар натиҷа ду проблема ба вуҷуд омад:

1. Истифодаи оқилонаи захираҳои табиӣ
2. Ифлос намудани муҳити зист.

Аз тарафи инсон ифлос намиудани муҳити зист дар садди аввал меистад. Маҳз яке аз вазифаҳои асосии фанни «Экология» тарбия намудани наврасону ҷавонон мебошад, ки ояндаи ҷамъият дар дасти онҳост. Маърифати экологии онҳоро тавассути ин дар макотиби таълимоти олии касбӣ, миёнаи умумӣ ва ибтидои касбӣ баланд бардоштан зарур аст.

Яке аз масъалаҳои асосӣ, ки дар назди соҳаи экология гузошта шудааст, ин ҷустуҷӯи ҳудуди гуногун (заминҳои нав) дар ҷаҳон бахусус, мамлакатҳои алоҳида мебошад. Инсон беш аз пеш ба муҳити зист таъсири беандоза калон мерасонад. Муҳити экологӣ гуфта як қисми табиати заминро мегӯянд.

Коргузори ЛКСК-и н.Шаҳристон

Зоидова Ирода