Имрӯз ҷавонони моро лозим аст, ки мисли падарон ва гузаштагони худ доимо дар  ҳимояи хоки Ватан омода бошанд. Тарсидану пинҳон шудан, хислати мардон набуда, ҳимояи Ватан барои ҳар марди мусалмон фарз мебошад. Омухтани тактикаи ҷангӣ, истифодаи яроқу аслиҳа барои ҳар як мард зарур буда, ҳатто дар китоби муқаддаси Қуръон ҷиҳод барои нафароне, ки ватани худро модару хоҳари  худро ҳимоя менамояд, фарз мебошад.

Ҳар нафаре ақли солим ва ору номуси инсонӣ дорад бояд хизмати модар - ватанро адо намояд. Ин даъват, даъватест, ки бояд ба ёди шаҳидони Ватан, ба хотири ҷавононе, ки аз тири душман бехабар кушта шуданд, ба хотири падароне, ки дар масҷид пай дуой оромиву тинҷӣ буданд, ва аз тири душман ҳалок гаштанд, бояд ихтиёран ҳама ҷавонон даъватро ба ҷо оранд. Имруз таҳдиди душман аз чанд ҷониби марз, моро водор месозад, ки аз пештара дида ҳушёру зирак бошем.  Фарзандонро мардсифат ва боғайрат тарбия намоем. Имрӯз даъват, даъвати нанг аст! Имрӯз даъват, даъвати ҳимояи марз аз душман аст! Ҳимояи модару хоҳар аст!

МТМУ №10 деҳаи Фирдавсӣ

Омӯзгори таърихи халқи тоҷик:              Хотамов Н

Ҳиёнаткор Ватан надорад