«Чоҳкан зери чоҳ»

Инсон метавонад тамоми умр тинҷу осуда зиндагӣ кунад ва фардояшро бо орзуҳои ширин рангин гардонад. Гӯем, ки хонаҳо бунёдкунад ё наслу наврасе тарбия кунад, ки ҷонсупорандаи ҳар зарра хоки Ватан бошад, то даме ки ба дунё омад Ватан гӯяд ва ҳиссиёти ватандӯстӣ дар дилаш ҷӯш занад.