Хоинони миллат ба мақсад намерасанд!

Андеша. Тоҷикистон бо дили пур ва бо орзуи огоҳи пайдо намудан аз таърих ва фарҳанги миллии тоҷикон ба сарзамини бостониамон қадам мениҳад. Аммо сад афсус, ки чунин пешравиро хоинони миллат дида натавониста, обрӯю эътибори моро дар байни давлатҳо паст задани мешаванд.

Алалхусус, воқеаи даҳшатовари ҳалокати сайёҳони хориҷӣ дар ноҳияи Данғараи вилояти Хатлон рӯх дода тамоми мардуми тоҷикистониёнро андӯҳгин сохт. Сарвари давлат бароги пеш рафтани соҳаи сайёҳӣ дастуру супоришҳо доданд. То сатҳи зиндагии мардуми мо боз ҳам баҳтар гардад. Аммо аз тарафи бархе нохалафону бадхоҳони миллат чунин рафтори бераҳмона сар зад ва сайёҳони хориҷиро аз ҳаёт маҳрум сохтанд. Чунин амали ваҳшиёнаю беадолатона ба сулҳу субот ва оромии кишвари меҳмондӯсти мардуми тоҷик халал ворид карда наметавонад. Зеро, ки мо ба ояндаи неку сулҳу оромии кишварамон боварии комил дорем. Мо тоҷикистониён аз азал воқеан ҳам мардуми меҳмоннавоз ҳастем. Ва мегӯем, ки “Меҳмон атои Худо аст” ва пазируфтани меҳмонро қарзи худ медонем.  Чуноне, ки шоир мегӯяд.