“Терорист ватан миллат дин забон надорад”

Оиди наҷшаи кории кумитаи ижроияи ҲХДТ ва дар якҷоягии мақомати иҷроияи ҳокимияти давлатии ноҳия дар ташкилоти ибтидоии Темурмалик вохӯри бо фаъолони аҳолии деҳа дар мавзъӯи “Терорист ватан миллат дин забон надорад” баргузор гардид. Ин вохӯрии муҳими сиёсӣ дар байни аҳоли ва занону ҷавонони деҳа аз он иборат аст, ки имрӯзҳо ба гурӯҳҳои пайвастани баъзе ҳамватанони мо боиси тааҷуб гардида истодааст. Сабабу омилҳои гароиши бархе аз ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои ифротгаро ва террористи паст будани сатҳи огоҳии ҷавонон аз мазмун ва моҳияти дини ҳубини Ислом, коҳиши асосҳои ахлоқӣ аст. Зеро имрӯз терроризм бо ниятҳои нопок, ботил ва бохусусияти нав, яъне бо истифода аз дину мазҳабҳо таҳдид дорад. Мо бо ақли солим андеша намоем, кишвари мо биҳишти рӯи замин аст. Барои он ки фарзандони мо оянда хушбахту фараҳрӯз бошанд, мо бояд ҳамдилона аз як гиребон сар бароварда,аққалан барои ба роҳи гумроҳӣ нарафтани наврасону ҷавонон саҳми худро гузорем. Сулҳу субот ягона меҳварест, барои зиндагии шостаи мардум.

Занон ва ҳаракатҳои ифротӣ

АНДЕША. Тибқи омор, имрӯз панчоҳ фисади аҳолии Ҷумхурии Тоҷикистонро занон ташкил медиҳанд. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар паёми навбатии худ ба маҷлиси Олии Ҷумхурии Тоҷикистон аз 22 декабри соли 2017 зикр намудаанд: «Кумитаҳои ҷавонон, варзиш ва сайёҳӣ, кор бо занон ва оила, оид ба корҳои дин, танзими анъана ва ҷашну маросимҳои миллӣ, дигар сохтору мақомоти дахлдор, аз ҷумла роҳбарони вилоятҳо ва шаҳру ноҳияҳоро зарур аст, ки ба масъалаи истифодаи самараноки нерӯи созандаи ҷавонону бонувон, тарбияву интихоб ва ҷобаҷогузории кадрҳои хизмати давлатӣ аз ҳисоби ҷавонон ва духтарону бонувони лаёқатманд ва донишманду соҳибмаърифат, инчунин ташвиқи онҳо ба донишандузӣ, азхуд кардани касбу ҳунарҳои замонавӣ ва ташвиқи тарзи ҳаёти солим эътибори аввалиндараҷа диҳанд». Хушбахтона, имрӯз Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон баҳри он талош доранд, то ин ки занон дар корҳои роҳбарию пешбарандаи ҷомеа ширкат варзида, баҳри ба субут расонидани ин ҳадаф, аз ҷониби Ҳукумати Тоҷикистон барномаю дастурҳои махсус пешбарӣ намудааст, ки аз тарафи занони фаъол ҷонибдорӣ гардида, ҷомаи амал пӯшида истодаанд. Қобили тазаккур аст, ки Кумитаи кор бо занон ва оилаи назди Ҳукумати Тоҷикистон низ нисбати тақдири бонувони тоҷик бетараф набуда, доиман пайи дастгирии онҳо мебошанд. Агар мо ба таърихи даргузаштаи халқи куҳанфарҳангамон бингарем, хоҳем дарёфт, ки дар тӯли асрҳо дар ҷомеаи мо нақши зан-модар хеле баланд будааст ва дар тарбияи ахлоқию маънавии ҷомеаи мо нақши муассир бозидааст. Дар замони ҳукмронии Иттиҳоди Шӯравӣ мо шоҳиди бевоситаи ин суханони дар боло зикршуда будем. Аммо мутаассифона, баъди пошхӯрии Иттиҳоди Шӯравӣ, ҷомеаи моро ҷанги шаҳрвандӣ фаро гирифта буд, ки оқибат ба қашшоқии ҷомеа оварда расонд. Дар ҳамин минвол бисёре аз «хоҷаҳо»-и хориҷӣ дар истифода аз ин буҳрони иқтисодии ҷомеа, «дасти мадад»-и худро барои манфиати хеш ба сӯи ҷомеаи мо дароз намуда буданд. Ҳадафи аввалияи ин «хоҷаҳо», паҳн намудани ақидаҳои бегонаи ифротӣ дар ҷомеаи мо буд. Албатта, бисёре аз ҷавонони тоҷик ба «бале» — гӯиҳо ва ваъдаҳои холии ин «хоҷаҳо» бовар намуда, ба доми фиребу найранги онон дарафтода, ҷони ширини худро аз даст дода, модарони худро ҷигарбирён намуданд. Вале як падидаи дигари ҳузнангезе низ дар ин масир вучуд дорад, ки шомилшавии духтарон ба ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ мебошад. Ногуфта намонад, ки чунин духтарон аз лиҳози камсаводии худ ба ин гирдоби бало афтида, ҷони хеш ва ҷони атрофиёнро низ дар хатар мемонанд. Боиси таассуф аст, ки имрӯз сафи духтарони ба ин ҳизбу ҳаракатҳои ифротӣ шомилшуда, рӯз ба рӯз афзуда истодааст. Фаъолзанҳои ин ҳаракатҳои ифротӣ аз «хоҷаҳо» маблағи калон гирифта, дар байни аҳолии камсаводу камбизоати ҷомеа «тарафдорон»-и худро ҷӯё мегарданд ва бо «ҳавасмандкуни»-и моддӣ ин қишри духтарони камбизоату камсаводро ба шомили шохаи худ

мегардонанд. Боиси изтироби ҳамагон аст, ки замоне модари тоҷик ба башарият Рӯдакию Фирдавсӣ, Синою Носири Хусрав ва Камоли Хуҷандию Асириро тақдим намуд, аммо мутаассифона, имрӯз бархе аз модарони тоҷик рисолати модарии хешро бо чунин амали нангин иваз намудаанд. Фаъолияти чунин занону духтарон аслан аз паҳн намудани даъватномаҳо, варақаҳо ва адабиёти мазмуни экстремистидошта иборат мебошад.