Терроризми исломӣ

Нахуст нигоҳи «маънавӣ» ба ҷаҳон. Ҷаҳонбинии «маънавӣ»-и куллӣ, ҷаҳонбини «маънавӣ»-и абадӣ яке аз усулҳои аслии ифротгароии исломӣ радикалӣ аст. Онҳо ин ҷаҳонро башиддат ба «мо дар муқобили онҳо»  тақсим мекунанд. Ба андешаашон, дар як тараф касоне, ки саодатманд ва наҷотёфтаанд, яъне навъи «дуруст»-и мусалмонон (ифротгароён) қарор доранд ва дар муқобили онҳо дар тарафи дигар касоне ҳастанд, ки навъи нодурустии мусалмонон мебошад, ки барои абадият лаънат шаванд. Барои ифротгароёни исломӣ ба «навъи нодуруст»-и мусалмонон аҳли суннат, аҳли шиа, мусалмонони миёнарав ва дигар одамони бо онҳо ҳамкор шомил ҳастанд, ки куштани онҳо гуноҳ нест, балки ҷиҳод аст.