Терроризм

Чихеле, ки ба ҳамагон маълум аст имрӯзҳо терроризм яке аз хатарҳои умумибашарӣ ба ҳисоб рафта истодааст, ки ин амали номатлуб боиси харобию марги ҳазорон нафар аҳолии осоиштаи дунё мегардад. Терроризм  ва экстермизм  ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷаҳон ба ҳар як сокини сайёра таҳдид намуда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст. Имрӯзҳо ҳамаи мову шумо дар шабакаҳои иҷтимоӣ шоҳиди он мегардем, ки Муҳиддин Кабирӣ бо дурӯғу бӯҳтонҳои худ худро ҳамчун ғамхори миллат муарифӣ карда, бештар ба мушкилоти иҷтимоии Ҷумҳурии Тоҷикистон изҳори назар мекунад. Террорист ҳамон нафаре, ки дар дил раҳму шавқат, адлу инсоф, меҳру ватани миллат набуда баръакс нафраташ ба мардум, харобкорию қатлу куштор ҷой гирифтааст. Барои террорист в анҷом додани ҳодисаҳои ҳалокатбор, ки мафкураи онҳо ба мафкураи инсони шабоҳат надошта баръакс ба даррандае, ки мехоҳад тӯъмаи сайди хеш намояд баробар буда аз фазилатҳои инсони дур монда ва дар роҳи зиндагӣ гумроҳгаштаро мемонад.