«Сиёхӣ дар Сафедӣ»

Терроризм ва экстремизм вабои асри XXI рўз то рўз , соат ба соат. дақиқа ба дақиқа, лаҳза ба лаҳза аҳли башарро ба таҳлука гирифтор намуда истодааст. Дар ин гиру дорҳо, кашмакашиҳо, қатлу ғоратҳо, сўхтору вайронкориҳо чи суде барои мардуми мусулмон дорад?Аз оқибати гуноҳу гунаҳкорӣ андеша бояд кард! Ин оламу дунёи орому ободи худро чаро вайрон мекунанд? Чаро фирефтаи дурўғу ҳаваси бекасӣ мекунанд? Мо дар замоне умр ба сар мебарем, ки осмони софи моро абрҳои тира мехоҳанд пахш намоянду ба ҷои борони раҳмат, ашки ҳасрат аз фазо резонанд. Дунёи мо дунёи рангин аст, дар он ҳамаи рангҳои зебо муҷассаманд, ки аз ҳам дар зебогӣфизоянда. Ин ҳангом мо нагузорем ба рангинзамону рангинкамони мо ранги сиёҳҳамроҳгардаду онро тира созад. Ин ранги сиёҳу ин абри сиёҳтерроризм ва экстремизм аст. Мо нагузорем, ки решаи ин нохалафи инкишоф ёфта, бисабзад ва бо решаи осоиштагӣ пайваст бигардаду бисабзад. Мо аҳли олам якдасту якдил бар зидди мухолифем. Чашму дил, дасту по, ботину зоҳир,гўшу ҳуш, ҳасту нести худро пурра ва ҳар сў ҷониби амониву сулҳравона созем ва бо қатъияту боварии комилчашм сўи он мардони бероҳа дўхта, хитоб мекунем, ки«Мо бисёрем, мо яктанем, бо ҷон ба ҷонем бо аҳли оромиҷўи олам ва намегузорем олами куҳани навбунёди моро вайрон намоянд, ашки ҳасрати моро рўи миҷгони мо оранд. Мо аз лаб то ба лаб, аз ҷон то ба ҷон, аз по то ба по сўи оромием».