Хоинони кӯрнамак

Мо тариқи шабакаи иҷтимоӣ аз кору пайкори баъзе нохалафон огоҳӣ пайдо намуда, ба кирдору рафтори чунин нохалафон лаънат мехонем, зеро ҳар яки онҳо дар Тоҷикистон зода шудаву нону намакашро чашида ба воя расидаанд. Аммо сад афсус, ки ба намакдонаш туф карда истодаанд. Мо кирдору рафтори ин гуна нохалафонро маҳкум менамоем.

Ба ҳар гӯшаю канори Тоҷикистон назар афканем, ба монанди ҷаннат аст. Ҳар як кас бо дидани боғу хиёбону гулгаштҳои ватани азизамон баҳра мебарад. Лекин ингуна гулу гулкорӣ ободу ободкорӣ ба хоинони миллати мо маъқул нашуда истодааст. Бинобар ин бар зидди давлату ҳукумат ва роҳбарияти олии кишвар ғаразона суханҳои бардурӯғ зада истодаанд. Ба ин суханони ғаразонаи онҳо тамоми қишри ҷомеа боварӣ надоранд, имруз миллати тоҷик сиёҳро аз сафед фарқ карда метавонанд.

Бар шумо хоинони миллат гуфтанием, ки шумо хоин, бешараф, бенангу беномус, беимон  ҳастед ва симои разилонаи шумо барин нобакорҳоро таърих ва миллати тоҷик ҳаргиз фаромӯш намекунад ва намебахшад.

Мо ҷавонони сарбаланд ҳар як амал, ҳар сухан ва кирдори ғайриинсонии шумоёнро ҳамеша маҳкум намуда, ба чунин нафарони дилсиёҳу иғвогар хиёнаткор ва ифротӣ бовар намекунем, аз шумоён нафрат мекунем. Мо ҳеҷгоҳин хиёнати ҳизби террористиро фаромӯш намекунем.

З. Ғоибова