Ифротгароӣ хатар ба халқу Ватан

Яке аз масъалаҳои муҳим, ки ҷамеаи ҷаҳонӣ ва ҷумҳурии моро низ ба ташвиш овардааст, ин терроризм ва ифротгароӣ мебошад. Ин зуҳуроти номатлуб боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш-таҳдид ё истифодаи зӯроварӣ, расонидани зарари вазнин, таҷовуз ба ҳаёти арбоби давлатӣ ё ҷамъиятӣ, бенизомӣ, барангехтани низои миллӣ, иҷтимоӣ ва динӣ мебошад.

Ифротгароии динӣ аз ҷиҳати динӣ асосноккунии фаъолияти бо дин рӯйпӯшкардашудае аст, ки зӯран ғасб намудани ҳокимият, халадор кардани истиқлолият ва якпорчагии давлат бо ин мақсад барангехтани душманӣ ва бадбинии динӣ равона шудааст.

Дар акси ҳол, надонистани сарнавишти таърихи миллати худ, бехабаӣ ва насипосӣ нисбат ба мероси маънавӣ – фарҳангии он шахсро бо инкори ҳақиқат гузошта, ба бегонапарастию қадр накардани қиммати дастовардҳои истиқлолияти миллӣ оварда мерасонад. Ифротгароӣ зарар ба худу халқи Ватани худ мебошад.

Яке аз омилҳои зуҳури ифрот ва ифротгароиро соҳибназарона дар масофаи холии инсон то ба маърифатнокӣ медонанд. Яъне замоне, ки инсон аз илму амали дуняви дур мешавад, даст ба кори дигар ва эътиқод ба ирода эҳсос медиҳад.

Душманони миллати мо мехоҳанд, ки айнан чунин ҳолат дар Тоҷикистон низ рух диҳад. Имрӯз хатари терроризм ва экстремизм дар кишварҳои Осиёи Миёна бараъло эҳсосмешавад. Мо бояд ҷавононро дар руҳияи ватанпарварӣ ва ахлоқи хамида, дӯст доштани халқу миллати худ тарбия кунем. Яке аз омилҳои муҳими мубориза бар зидди ифротгароӣ дарки аҳамияти омӯхтани фарҳанги миллӣ ва арзишҳои воқеии Исломӣ дар тарбияи ватанпарварӣ – руҳияи меҳнатпарастӣ мебошад.

Ҳаммаи бузургони адабиёти мо ба ватандӯстию ахлоқи пок инсониятро талқин кардаанд. Ҳар касс аз Ватани худ рӯй гардонад, нафратзадаву бенангу гомус халқу Ватан мебошад.

Паёмбарамон ҳазрати Муҳаммад дӯст доштани Ватан ва халқи худро борҳо таъкид кардаанд: - Ҳуббул Ватан, Ҳулббулбашар, ватани худро дӯст доре ва ризқу рӯзии худро аз он ҷо биҷӯед.

Дар калом панду ҳикмат ва ҳақиқат айният доранд. Агар инсон озодии иродаро эътироф кунад, ба аҳлу хирад такия менамояд. Шахси ахлоқӣ будан ва ваҳдати хираду эътиқод бармеояд.

Аз ин рӯ ҳушёрӣ ва зиракиву худшиносӣ метавонад аз омилҳои пешгирикунандаи ифротгароӣ шавад.